به گزارش خبرنگار مهر به نقل از مدیسن نت، محققان گزارش دادند که افراد مبتلا به آرتروز زانو با ساییدگی خفیف تا متوسط، پس از پرتودرمانی درد کمتری احساس می‌کنند و تحرک بهتری دارند.

دکتر «بیونگ هیوک کیم»، محقق اصلی و استادیار انکولوژی پرتودرمانی در کالج پزشکی دانشگاه ملی سئول در کره جنوبی، گفت: «افراد مبتلا به آرتروز دردناک زانو اغلب با انتخاب دشواری بین خطرات عوارض جانبی داروهای مُسکن و خطرات جراحی تعویض مفصل مواجه هستند.»

وی در یک بیانیه خبری افزود: «نیاز بالینی به مداخلات متوسط بین داروهای مُسکن ضعیف و جراحی تهاجمی وجود دارد و ما فکر می‌کنیم پرتودرمانی ممکن است گزینه مناسبی برای این بیماران باشد، به خصوص زمانی که داروها و تزریقات به خوبی تحمل نمی‌شوند.»

آرتروز زانو زمانی رخ می‌دهد که غضروفی که در مفصل نقش ضربه‌گیر را ایفا می‌کند، به مرور زمان فرسوده می‌شود و در نهایت انتهای استخوان‌ها به یکدیگر ساییده می‌شوند.

محققان می‌گویند پرتودرمانی با دوز پایین به طور منظم برای درد مفاصل در کشورهای اروپایی مانند آلمان و اسپانیا استفاده می‌شود، اما آزمایش‌های با کیفیت بالا و کافی برای اثبات اثربخشی این رویکرد انجام نشده است.

برای مطالعه جدید، محققان ۱۱۴ بیمار مبتلا به آرتروز زانو خفیف تا متوسط را در سه بیمارستان دانشگاهی در کره جنوبی استخدام کردند. بیماران به طور تصادفی به یکی از سه گروه تقسیم شدند که یا یک دوره پرتودرمانی با دوز کم یا دوز بسیار کم یا یک درمان دارونما که هیچ تابشی نداشت، دریافت کردند. دوره‌های درمانی برای همه گروه‌ها شش جلسه به طول انجامید.

دوزهای پرتودرمانی کمتر از ۵٪ از دوزهایی بود که معمولاً برای درمان سرطان استفاده می‌شود و هیچ عارضه جانبی مرتبط با پرتودرمانی مشاهده نشد.

کیم گفت: «یک تصور غلط وجود دارد که پرتودرمانی دارویی یا درمانی همیشه در دوزهای بالا انجام می‌شود. اما برای آرتروز، این دوزها تنها بخش کوچکی از دوزی هستند که برای سرطان استفاده می‌کنیم و درمان، مفاصلی را هدف قرار می‌دهد که از اندام‌های حیاتی دور هستند و این احتمال عوارض جانبی را کاهش می‌دهد.»

این مطالعه نشان داد که پس از چهار ماه، ۷۰٪ از افراد گروه دوز پایین، در مقایسه با ۴۲٪ از گروه دارونما، بهبود معناداری در درد، عملکرد فیزیکی و وضعیت کلی آرتروز خود نشان دادند.

حدود ۵۸٪ از افراد گروه دوز بسیار پایین نیز بهبود نشان دادند، اما نتیجه قابل توجه نبود و با نتایج گروه دارونما چندان متفاوت نبود.

کیم گفت، بیماران در طول دوره پیگیری اجازه مصرف هیچ دارویی جز استامینوفن نداشتند که این امر به این نتایج اعتبار می‌بخشد.

او در بیانیه خبری گفت: «در مطالعات قبلی، داروهایی مانند داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی نیز در طول دوره مداخله یا پیگیری استفاده می‌شدند، اما استفاده از این مُسکن‌ها می‌توانست اثرات پرتودرمانی را پنهان کند.»

پرتودرمانی ممکن است در بیمارانی که دردشان ناشی از التهاب است، حتی اگر هنوز مقداری غضروف در زانویشان باقی مانده باشد، بهترین نتیجه را داشته باشد.

او افزود: «برای آرتروز شدید، که در آن مفصل از نظر فیزیکی تخریب شده و غضروف از بین رفته است، پرتودرمانی بافت را بازسازی نمی‌کند. اما برای افرادی که بیماری خفیف تا متوسط دارند، این رویکرد می‌تواند نیاز به تعویض مفصل را به تأخیر بیندازد.»

این تیم اکنون در حال تکمیل یک دوره پیگیری ۱۲ ماهه از بیماران است. مطالعات بزرگ‌تری برای ارائه شواهد بیشتر برنامه‌ریزی شده است.

کیم متقاعد شده است که پرتودرمانی می‌تواند به تقویت اثرات سایر رویکردهای استاندارد برای آرتروز زانو مانند کاهش وزن، فیزیوتراپی و داروها کمک کند.

کیم گفت: «در عمل بالینی، وقتی پرتودرمانی به درستی با سایر درمان‌ها ترکیب شود، پاسخ‌ها می‌توانند حتی قوی‌تر باشند و رضایت بیمار ممکن است بیشتر از گزینه‌های فعلی به تنهایی باشد.»

از افسردگی «پاییزی» چه می‌دانیم؟