به گزارش خبرنگار مهر، بیوتکنولوژی کشاورزی مجموعه‌ای از ابزارها را فراهم می‌کند که قابلیت‌های کشاورزی را برای انطباق با تغییرات آب و هوایی و کاهش ردپای زیست‌محیطی آن افزایش می‌دهد. این بخشی از مجموعه‌ای از رویکردهای پایداری است. بیوتکنولوژی کشاورزی دقت و سرعت اصلاح نباتات را افزایش می‌دهد و می‌تواند مواد ژنتیکی در دسترس کشاورزان را گسترش دهد.

حسین شیرزاد، تحلیلگر کشاورزی توسعه در یادداشتی اختصاصی برای مهر نوشت، منظومه تراریخته‌ها از چندین ابزار تشکیل شده که ممکن است منجر به کاربردهای زیادی شود و هر یک از این برنامه‌ها نیاز به ارزیابی مستقل دارند. با این حال، مقررات باید کارآمد باشند و منافع و خطرات را متعادل کنند. کشورها در مراحل اولیه استفاده از مهندسی ژنتیک نباتی هستند و برنامه‌های کاربردی در کشاورزی به شدت تنظیم شده است. با این حال، قبلاً دیده‌ایم که این فناوری باعث افزایش بازده، رفاه مصرف‌کننده و درآمد کشاورزان و کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای و هزینه‌های زیست‌محیطی کشاورزی می‌شود؛ علاوه بر این، مهندسی ژنتیک نباتی پتانسیل افزایش تنوع زیستی محصولات را دارد و ممکن است در بازگرداندن گونه‌ها یا گونه‌های خفته یا تقریباً منقرض شده نقش داشته باشد.

ذاتاً دانش محصولات تراریخته یک کالای عمومی است. مقررات مالکیت فکری ممکن است به افزایش سرمایه گذاری در فناوری کمک کند، اما در عین حال دسترسی به برنامه‌های کاربردی آن را محدود می‌کند. بنابراین باید مکانیسم‌هایی را برای گسترش دسترسی به این بیوتکنولوژی‌ها، به‌ویژه برای توسعه انواعی که به نفع فقرای روستایی و کشاورزان خرده پا هستند، بررسی کرد. محدودیت‌های اصلی برای پذیرش فناوری تراریخته‌ها در واقع مقرراتی خاص هستند. مقررات موجود که عملاً استفاده از این فناوری را با محصولات خاص در نقاط مختلف جهان ممنوع می‌کند، به فقرا آسیب می‌رساند. مقررات باید به گونه‌ای طراحی شوند که خطرات و منافع را متعادل کند، زیرا اقدامات احتیاطی بیش از حد، مزایای ارزشمند فناوری را به تأخیر می‌اندازد. مصرف کنندگان و کشاورزان باید در مورد خواص و شایستگی‌های فناوری تراریخته آموزش بیشتری ببینند. به هر حال تکامل محصولات تراریخته در مراحل ابتدایی خود است و می‌تواند توانایی انسان برای مقابله با چالش‌های ناشی از تغییرات آب و هوایی، امنیت غذایی و حفاظت از محیط زیست را افزایش دهد.

مناقشات عمومی در مورد خطرات و مزایای تراریخته‌ها

رها کردن فناوری‌های تراریخته‌ها یا محدود کردن شدید پیشرفت آنها به دلیل خطرات درک شده، اشتباه بزرگی خواهد بود. در مقابل جامعه باید این فناوری‌ها را پرورش دهد و به دقت ارزیابی و از آنها به نفع بشریت و محیط زیست استفاده کند رها کردن فناوری‌های تراریخته‌ها یا محدود کردن شدید پیشرفت آنها به دلیل خطرات درک شده، اشتباه بزرگی خواهد بود. در مقابل جامعه باید این فناوری‌ها را پرورش دهد و به دقت ارزیابی و از آنها به نفع بشریت و محیط زیست استفاده کند.

علیرغم پذیرش سریع محصولات اصلاح شده ژنتیکی (تراریخته) توسط کشاورزان در بسیاری از کشورها، مناقشات عمومی در مورد خطرات و مزایای آن همچنان ادامه دارد بسیاری از آکادمی‌های علمی مستقل و نهادهای نظارتی شواهد مربوط به خطرات را بررسی کرده‌اند و به این نتیجه رسیده‌اند که محصولات تجاری تراریخته برای مصرف انسان و محیط زیست ایمن هستند. همچنین مطالعات زیادی وجود دارد که نشان می‌دهد محصولات تراریخته از نظر بازدهی بالاتر و صرفه‌جویی در هزینه‌ها در تولید کشاورزی و منافع رفاهی در میان خانوارهای کشاورز سود می‌برند. با این حال، برخی استدلال می‌کنند که شواهد در مورد اثرات مختلط است و مطالعاتی که مزایای زیادی را نشان می‌دهند ممکن است با داده‌ها و روش‌های مورد استفاده مشکلاتی داشته باشند. عدم اطمینان در مورد اثرات محصولات تراریخته یکی از دلایل سو ظن گسترده عمومی نسبت به این فناوری است. محصولات اصلاح شده ژنتیکی تمام پتانسیل لازم را برای تضمین امنیت غذایی دارند. تصور نادرستی در مورد محصولات تراریخته مبنی بر مضر بودن آن برای طبیعت و مواد غذایی تراریخته برای سلامتی انسان وجود دارد این به دلیل ناآگاهی کامل نسبت به شواهد علمی است که محصولات تراریخته تحت دستورالعمل‌های مناسب دارای هیچیک از این تهدیدات نیستند.

غذاهای ارگانیک به کود مصنوعی یا حشره کش‌ها یا علف کش‌ها نیاز ندارند، اما به دلیل بهره وری پایین محدود می‌شوند. به راحتی قابل درک است که کشاورزی ارگانیک نمی‌تواند عملکرد محصولات مورد نیاز ما را تأمین کند. واریته‌های پرمحصول که از طریق روش‌های اصلاحی مرسوم ایجاد می‌شوند، اغلب به نهاده‌های شیمیایی مصنوعی سنگین از جمله علف‌کش‌ها، آفت‌کش‌ها، کودها نیاز دارند. مضراتی که از طریق استفاده زیاد از چنین مواد شیمیایی مصنوعی به محیط زیست وارد می‌شود بسیار مضرتر است. در سال‌های اخیر، محصولات تراریخته با صفات انباشته محبوبیت بیشتری پیدا کرده‌اند. در روش‌های مرسوم، برای ایجاد تنوع با ویژگی‌های دلخواه چندگانه، زمان زیادی نیاز است. این بدان معناست که محصولات تراریخته می‌توانند ما را برای چالش‌های امنیت غذایی آینده آماده کنند. محصولات تراریخته قبل از معرفی به بازار باید قوانین مناسبی را از جمله ارزیابی خطرات بهداشتی و زیست محیطی طی کنند. هیچ گونه محصول تراریخته موجود در بازار برای استفاده تجاری هیچ نشانه‌ای از آسیب به سلامت انسان را نشان نداد. غذاهای تراریخته حاصل از محصولات تراریخته نیز به درستی تنظیم و برچسب گذاری می‌شوند.

جامعه علمی باید سخت تلاش کند تا مردم را در مورد این فناوری و مزایای آن درک کند تا تصورات غلط در مورد محصولات و غذاهای تراریخته ریشه کن شود، در حالی که نهادهای نظارتی باید از طریق دستورالعمل‌های مناسب برای جلب اعتماد مردم تلاش کنند تا بتوانند جذب محصولات تراریخته یا غذاهای تراریخته شوند. بنابراین می‌توان نتیجه گرفت که با پذیرش اجتماعی مناسب، محصولات اصلاح شده ژنتیکی می‌توانند امنیت غذایی جهان آینده را تضمین کنند.

ارزیابی خطر سلامت انسان و ایمنی محصولات دستکاری شده ژنتیکی

عموم مردم غذاهای به دست آمده از محصولات معمولی را بی خطر می‌دانند و برخی هم معتقدند که محصولات تراریخته خطراتی برای سلامت انسان و محیط زیست دارند. پیش از این ارزیابی، ریسک بر اساس برخی از اصول رایج که در سال ۱۹۹۳ معرفی شدند، انجام می‌شد. در ادامه، یک نهاد بین‌المللی به نام گروه ویژه بین‌دولتی در مورد مواد غذایی حاصل از بیوتکنولوژی، کمیسیون Codex Alimentarius که به طور مشترک توسط سازمان غذا و کشاورزی (FAO) و سازمان بهداشت جهانی بود، (WHO) تأسیس شد و دستورالعملی برای کمک به مقامات ملی برای ارزیابی خطر سلامت انسان از غذاهای تراریخته را عهده‌دار شد.

این کمیسیون ۳ نگرانی اصلی برای سلامت انسان از غذاهای تراریخته را عبارتند از نخست حساسیت زا نباشد. تراریخته نباید آلرژی زا باشد؛ البته در حال حاضر هیچ اثر حساسیتی ثبت نشده است. دوم، انتقال ژن است. از غذای GM به سلول‌های بدن یا به باکتری‌های روده منتقل شود؛ به ویژه در مورد اینکه آیا از ژن‌های مقاوم به آنتی‌بیوتیک استفاده می‌شود. بنابراین، هر روشی که در توسعه محصولات تراریخته استفاده می‌شود که شامل ژن‌های مقاوم به آنتی‌بیوتیک باشد، منع می‌شود. سوم اینکه برون‌زدایی این محصولات است. چندین مورد گزارش شده است که در آن تراریخته از محصولات تراریخته برای خوراک دام یا اهداف صنعتی تأیید شده، شناسایی شده است. با توجه به Codex Alimentarius، ارزیابی خطر سلامتی انسان در محصولات تراریخته بر این اصل استوار است که یک محصول جدید تراریخته باید با نمونه معمولی با سابقه استفاده ایمن مقایسه شود. کل ایده این است که محصول GM تازه توسعه یافته از نظر ترکیبی با همتای معمولی خود تفاوتی ندارد به جز محصول‌های ژنی که بر اساس مطالعات مؤسسه ملی سرطان، از سال ۱۹۷۵ تا ۲۰۱۱، برخی از انواع خاص بروز سرطان در ایالات متحده آمریکا افزایش و برخی دیگر کاهش یافته است. هیچ الگوی مطلقی در عود کردن یا کاهش بروز سرطان مشاهده نمی‌شود. اگر غذاهای تراریخته عاملی برای افزایش بروز سرطان در انسان بود، پس از سال ۱۹۹۵ که ایالات متحده محصولات تراریخته را در بازار معرفی کرد، افزایش قابل توجهی در بروز سرطان وجود داشت.

یک مطالعه داده‌هایی را در مورد بروز سرطان در سراسر جهان از سال ۱۹۸۰ تا ۲۰۱۰ در مورد سرطان سینه و دهانه رحم منتشر کرد. این گزارش نشان داد که میزان بروز این ۲ سرطان با الگوی مشابهی در آمریکا، کانادا و اروپا افزایش یافته است. جالب است که محصولات تراریخته به طور کلی در اتحادیه اروپا مصرف نمی‌شوند مطالعه دیگری داده‌هایی را در مورد بروز سرطان در سراسر جهان از سال ۱۹۸۰ تا ۲۰۱۰ در مورد سرطان سینه و دهانه رحم منتشر کرد. این گزارش نشان داد که میزان بروز این ۲ سرطان با الگوی مشابهی در آمریکا، کانادا و اروپا افزایش یافته است. جالب است که محصولات تراریخته به طور کلی در اتحادیه اروپا مصرف نمی‌شوند.

مطالعه‌ای دیگر داده‌های اپیدمیولوژیک در ایالات متحده را مورد بررسی قرار داد تا ارتباط بین غذاهای GM و بیماری مزمن کلیوی (CKD) را پیدا کند. شیوع تمام مراحل CKD در ایالات متحده بین سال‌های ۱۹۹۴ تا ۲۰۰۴ کمتر از ۲ درصد افزایش یافته است. بنابراین، این افزایش با مصرف غذاهای تراریخته ارتباطی ندارد. به طور مشابه، هیچ ارتباطی بین چاقی و دیابت نوع دوم با مصرف غذاهای تراریخته یافت نشد. نتیجه‌گیری مشابهی برای بیماری‌های دستگاه گوارش، بیماری سلیاک و آلرژی غذایی و اوتیسم نیز انجام شد. مصرف غذاهای اصلاح شده ژنتیکی به طور مستقیم ارزیابی ایمنی سلامت انسان را ایمن یا ناایمن در نظر می‌گیرد.

بسیاری از سازمان‌ها مانند آژانس حفاظت از محیط زیست، وزارت کشاورزی و سازمان غذا و داروی ایالات متحده و سایر آژانس‌ها در کشورهای دیگر و نیز مؤسسات دانشگاهی چندین تحقیق برای ارزیابی ایمنی سلامت انسان در این خصوص انجام داد. انجمن آمریکایی برای پیشرفت علم می‌گوید که بهبود محصول با تکنیک‌های مولکولی مدرن بیوتکنولوژی ایمن است. غذاهای دستکاری شده ژنتیکی که در حال حاضر در بازار بین‌المللی موجود است، ارزیابی‌های ایمنی را پشت سر گذاشته‌اند و به احتمال زیاد خطراتی برای سلامت انسان سازمان بهداشت جهانی ندارند.

تمامی محصولات تراریخته موجود در بازار هیچ گونه خطر عمده‌ای برای سلامت انسان را نشان نداده‌اند. همچنین، محصولات تراریخته تازه توسعه یافته باید ارزیابی‌های ریسک و ایمنی مناسب را برای پذیرش بهتر انجام دهند. این ضرورت برچسب گذاری مواد غذایی تراریخته را پیشنهاد می‌کند تا مصرف کنندگان بتوانند انتخاب خود را انجام دهند.

ارزیابی‌های ایمنی زیستی مواد غذایی اصلاح شده

ایمنی زیستی به مدیریت ایمن موجودات زنده و مواد ژنتیکی از جمله پاتوژن‌ها و موجودات اصلاح شده ژنتیکی اشاره دارد. بر اساس قوانین و سیاست‌های بین‌المللی محیط زیست، ایمنی زیستی به نیاز به حفاظت از محیط زیست و سلامت انسان در برابر اثرات نامطلوب احتمالی موجودات اصلاح شده ژنتیکی (GMOs) و محصولات ناشی از بیوتکنولوژی مدرن اشاره دارد.

در حال حاضر، هسته اصلی رژیم بین‌المللی ایمنی زیستی، پروتکل ۲۰۰۰ کارتاخنا (CPB) در مورد ایمنی زیستی است که تحت کنوانسیون تنوع زیستی (CBD) به تصویب رسیده است. در حال حاضر ده‌ها محصول غذایی و حیوانی اصلاح شده ژنتیکی (تراریخته) در کشورهای مختلف توسعه یافته و تجاری شده است. به همین دلیل است که چندین نگرانی ایمنی زیستی مانند خطر برای سلامت انسان، خطر برای محیط زیست، نگرانی‌های زیست محیطی پس از تجاری سازی سریع محصولات تراریخته هر ساله در سراسر جهان مطرح شده است. بنابراین قبل از معرفی یک محصول تراریخته به بازار باید دستورالعمل‌های ایمنی زیستی سختگیرانه رعایت شود.

طبق پروتکل ایمنی زیستی کارتاخنا اقدامات مناسبی را برای تنظیم، مدیریت یا کنترل خطراتی که ممکن است در اثر استفاده و جابجایی ارگانیسم‌های زنده اصلاح‌شده (LMOs) که ممکن است تهدیدی برای بیولوژیکی باشد و برای اطمینان از حمل و نقل ایمن ایجاد شود، اتخاذ کند. ارزیابی ایمنی مطابق با اصول و دستورالعمل‌های علمی بین‌المللی که از طریق کار سازمان همکاری اقتصادی و توسعه (OECD)، سازمان غذا و کشاورزی (FAO) سازمان ملل متحد، سازمان بهداشت جهانی (WHO) و کمیسیون Codex Alimentarius است، ارزیابی خطر باید بر اساس شواهد علمی تکمیل شود تا اثرات احتمالی GMO بر حفظ و استفاده پایدار از تنوع زیستی و همچنین خطرات برای سلامت انسان شناسایی و ارزیابی شود ارزیابی ایمنی مطابق با دستورالعمل‌های علمی بین‌المللی باید بر اساس شواهد علمی تکمیل شود تا اثرات احتمالی GMO بر سلامت انسان شناسایی و ارزیابی شود؛ همچنین ارزیابی ریسک خطرات بالقوه و یا اثرات نامطلوب محصولات تراریخته یا محصولات مشتق شده بر موجودات غیر هدف و یا محیط را شناسایی می‌کند. این شامل تعدادی از مراحل هماهنگ مانند شناسایی ریسک، شناسایی ریسک و طبقه بندی ریسک است. مدیریت ریسک شامل تکنیک‌های استراتژیک برای کاهش اثرات نامطلوب محصولات تراریخته و محصولات مرتبط با گونه‌های غیر هدف یا محیط زیست و همچنین کاهش شانس ایجاد مقاومت در جمعیت آفات هدف است.

مدیریت ریسک، پیگیری اجرای ارزیابی ریسک است که شامل ایجاد مکانیسم‌ها، مراحل و استراتژی‌های مناسب برای مدیریت و کنترل ریسک‌های شناسایی‌شده در ارزیابی ریسک است. تعهد ناشی از اعمال مدیریت ریسک برای این اشخاص ایجاد و پیاده سازی یک سیستم نظارتی با ظرفیت کافی برای مدیریت و کنترل این ریسک‌ها است.

مقررات جابجایی، حمل و نقل، بسته بندی و استفاده از GMO بخشی از تلاش‌ها برای اطمینان از ایمنی توسعه GMO مطابق با الزامات استانداردهای بین‌المللی مربوطه است. ارزیابی ایمنی غذاهای تراریخته باید به صورت موردی و با مقایسه خواص مواد غذایی جدید با مواد غذایی مشابه معمولی انجام شود.

خلفیان: شعب تخصصی ترک فعل و فضای مجازی در خوزستان تشکیل می‌شود