خبرگزاری مهر - گروه سلامت: در غزه، جایی که صدای کودکی دیگر به سختی شنیده می‌شود، هر روز غبار آوار و بوی سوختگی در هوا می‌پیچد. خیابان‌ها به قبرستانی خاموش بدل شده‌اند و بیمارستان‌ها، که باید مأمن امید باشند، خود به هدف حملات بدل گشته‌اند، مادرانی که دیگر هیچ لالایی برای فرزندانشان نمانده و پدرانی که تنها سنگی بر مزار کودکشان را در آغوش می‌گیرند، تصویری تلخ از فاجعه‌ای بی‌پایان را رقم می‌زنند. اینجا، هر روز شمار شهدا بالا می‌رود، اما آنچه از میان می‌رود تنها آمار نیست؛ بلکه زندگی، آینده و رؤیای نسلی است که در خون و خاکستر دفن می‌شود.

آمار رسمی ۶۱ هزار و ۹۴۴ شهید نشان‌دهنده یکی از سنگین‌ترین تلفات انسانی در تاریخ معاصر منطقه است؛ در حالی که کودکانی بی‌پناه زیر بمباران جان می‌بازند و بیمارستان‌ها یکی پس از دیگری از کار می‌افتند، بحران انسانی در غزه به مرحله‌ای رسیده است که کارشناسان از آن با عنوان «فاجعه‌ای بی‌سابقه» یاد می‌کنند و وزارت بهداشت فلسطین در نوار غزه اعلام کرد؛ شمار شهدای حملات ارتش رژیم صهیونیستی از آغاز جنگ تاکنون به ۶۱ هزار و ۹۴۴ نفر رسیده است و تنها در شبانه‌روز گذشته، ده‌ها جسد دیگر به بیمارستان‌های این منطقه منتقل شد و شمار مجروحان نیز از مرز ۱۵۶ هزار نفر گذشته است.

۶۱ هزار قربانی؛ تصویری از درد بی‌پایان غزه

۶۱ هزار و ۹۴۴ شهید؛ آمار رسمی غزه

حال وزارت بهداشت فلسطین در نوار غزه اعلام کرد که شمار شهدای حملات ارتش رژیم صهیونیستی به نوار غزه به ۶۱ هزار و ۹۴۴ نفر رسیده است.

بر اساس داده‌های وزارت بهداشت، بیش از نیمی از قربانیان زنان و کودکان هستند. منابع پزشکی می‌گویند هزاران کودک در جریان بمباران‌ها یا در زیر آوار ساختمان‌های مسکونی جان باخته‌اند. علاوه بر قربانیان مستقیم، کودکان بازمانده نیز با مشکلات روانی، سوءتغذیه و نبود دسترسی به آب آشامیدنی سالم و خدمات آموزشی مواجه هستند و کارشناسان سازمان‌های بین‌المللی هشدار داده‌اند که نسل آینده غزه با آسیب‌های عمیق جسمی و روانی روبه‌رو خواهد شد.

از ۷ اکتبر ۲۰۲۳ تا امروز حدود ۶۸۲ روز (یعنی نزدیک به ۱ سال و ۱۰ ماه) گذشته است و روزی که آسمان غزه دیگر آبی نشد و به رنگ خاکستری ماند و زمینش، بیشتر از هر وقت دیگری، بوی خون گرفت و در این بی‌وقفه ترین کابوس قرن، بیمارستان‌ها میدان اعدام شدند.

۶۱ هزار قربانی؛ تصویری از درد بی‌پایان غزه

غزه و بحران در بیمارستان‌ها؛ بیمارستان‌ها؛ امید یا هدف حملات؟

همزمان، زیرساخت‌های درمانی غزه با شدیدترین بحران خود مواجه است و بیش از نیمی از بیمارستان‌ها و مراکز درمانی از آغاز جنگ تخریب یا تعطیل شده‌اند، بیمارستان‌های باقی‌مانده با کمبود شدید دارو، تجهیزات جراحی و سوخت برای ژنراتورهای برق مواجه‌اند. در مواردی گزارش شده است که اتاق‌های عمل در تاریکی کامل یا با حداقل امکانات انجام وظیفه می‌کنند.

پزشکان بدون مرز و صلیب سرخ بین‌المللی بارها هشدار داده‌اند که ادامه حملات به مراکز درمانی، دسترسی مجروحان به خدمات اورژانسی را تقریباً غیرممکن ساخته است. به گفته یکی از کادر درمانی در «بیمارستان الشفاء» پزشکان ناچارند بیماران را بر اساس «احتمال زنده ماندن» دسته‌بندی کنند؛ تصمیمی دشوار که به معنای رها کردن برخی بیماران به دلیل کمبود منابع است.

گزارش‌های میدانی نشان می‌دهد که بسیاری از خانواده‌ها اجساد عزیزان خود را در حیاط بیمارستان‌ها و حتی در کنار خیابان دفن می‌کنند، چرا که قبرستان‌ها دیگر ظرفیت پذیرش ندارند. علاوه بر آن، تخریب شبکه‌های آب و برق، بحران انسانی را به سطحی بی‌سابقه رسانده است.

سازمان ملل متحد و نهادهای حقوق بشری بارها حمله به غیرنظامیان و مراکز درمانی را نقض آشکار قوانین بین‌المللی خوانده‌اند. اما با وجود این هشدارها، روند حملات ادامه داشته و آمار تلفات هر روز افزایش می‌یابد.

به گزارش مهر؛ غزه امروز تنها یک شهر نیست؛ نمادی از درد و امیدی است که زیر آوار جنگ له شده است. کودکانی که هیچ لالایی برایشان نمانده، مادرانی که سنگ مزار فرزندانشان را در آغوش می‌گیرند و بیمارستان‌هایی که مأمن زندگی بودند و اکنون سکوت مرگ را در خود جای داده‌اند، تصویری از یک فاجعه بی‌پایان را به جهانیان نشان می‌دهند.

هر عدد و آماری که اعلام می‌شود، تنها بخشی از این درد را بازگو می‌کند؛ آنچه نمی‌توان شمارش کرد، زندگی‌های از دست رفته، رؤیاهای نابود شده و نسلی است که آینده‌اش در خون و خاکستر دفن شده است. غزه، با تمام دردش، همچنان فریاد می‌زند؛ صدایی که نمی‌توان نشنید و داستانی که نباید فراموش شود.