باشگاه خبرنگاران جوان - هنوز روی زمین پر از شیشه است و وقتی روی آن راه می‌روی، صدای ترق‌ترق شکستنشان بلند می‌شود. اینجا ساختمان شیشه‌ای است. ساختمانی که پس‌از اصابت چند موشک باید به مخروبه‌ای تبدیل می‌شد، اما اکنون در میان خاکستر‌های به‌جامانده از حمله رژیم صهیونیستی، دوربین‌ها و میکروفن‌ها روشن‌اند.

کلمات هنوز نفس می‌کشند و در فضای خاکستری‌اش که سرخی و سبزی پرچم ایران به آن رنگ زندگی بخشیده، صدای «ای ایران» ارکسترسمفونیک صداوسیما طنین‌انداز است تا بار دیگر یادآوری کند که هرچند کاغذ‌ها سوخته‌اند، حقیقت خاموش نشده است. حقیقتی که به‌قول کامران نجف‌زاده، مانند ققنوس از میان خاکستر شیشه‌ای به پرواز درآمده، آتش زبان حقیقت و اطلاع‌رسانی را شعله‌ورتر از گذشته کرده است و این شروع زندگی و حیات در ساختمان شیشه‌ای است. حیاتی که از روی سنگ‌فرشی از خاکستر و شیشه سربرآورده و سربلند از بحران، حقیقت را فریاد زده و می‌گوید: وطن پابرجاست، ساختمان زخمی‌شیشه‌ای روی آنتن زنده با اقتدار رنگ اتحاد و همدلی گرفته و با بمب و موشک نمی‌توان ما را از پا انداخت.

این همان تصویری است که برنامه گفت‌وگومحور «ققنوس» با اجرای کامران نجف‌زاده، در فضایی متفاوت کنار حوض فیروزه‌ای ساختمان شیشه‌ای، روایت‌هایی نو و خاطره‌انگیز از این ساختمان منعکس می‌کند. در اولین شب پخش زنده این برنامه از شبکه نسیم که همراه با اجرای جذاب قطعاتی شورانگیز توسط ارکسترسمفونیک صداوسیما بود، به پشت‌صحنه «ققنوس» رفتیم و گفت‌وگویی با مدیر شبکه و سازندگانش داشتیم که در ادامه می‌خوانید.

از ایده و طرحی که طی روز‌های پس‌از آتش‌بس در ذهن ما شکل گرفت تا ارائه آن به مدیر شبکه و جمع کردن عوامل تولید دو سه روز بیشتر زمان نبرد. همه‌چیز سریع و فوری بود. کامران نجف‌زاده با خاطره‌ای که از اجرای نوروز «نسیم ۴۰۴» در قاب شبکه نسیم داشت، با کلی ایده پای کار فعال برای تولید برنامه زنده مقابل ساختمان شیشه‌ای شد؛ پرهام عمرانی، تهیه‌کننده «ققنوس» پس‌از گفتن این جملات مجبور است پیگیر کار‌ها باشد. شرایط کاملاً اضطراری و دشوار است. حراست ساختمان شیشه‌ای مراقب صدمه نخوردن عوامل است، چراکه اعتباری به حضور عوامل در میانه شیشه و سیمان خردشده نیست. محدوده مشخص‌شده برای تردد عوامل برنامه‌ساز ورودی شمالی ساختمان، مکان امن و سالم‌مانده ساختمان شیشه‌ای است. قرار است هم‌زمان با شروع اولین قسمت از «ققنوس»، ارکسترسمفونیک صداوسیما نیز اجرایی متفاوت را مقابل دوربین برنامه به نمایش بگذارد. همراهی آن نوا و این تصویر آن‌قدر برای مخاطبان غافلگیرانه است که حس و حالی خاص را رقم می‌زند.

عمرانی در فرصتی که دوباره دست می‌دهد، می‌گوید: از ظهر اینجا هستیم، آفتاب سوزان است، فضا خوب نیست و هنوز غبارآلود است، برق ساختمان که قطع بود، با همراهی عوامل فنی دوباره راه افتاد و فعلاً همه در حال شکل دادن به چیدمان درستی از برنامه هستند.

وی ادامه می‌دهد: همان‌طور که از نام برنامه مشخص است، می‌خواهیم از امید و برافراشته شدن پرچم حقیقت در این فضا بگوییم. او با تجربه‌ای که از تولید دو برنامه «نسیما» و «نسیمی‌شو» در شبکه نسیم دارد، تصریح می‌کند: در شبکه نسیم بار‌ها از وطن و ایران گفتیم؛ اما اکنون به‌شکلی متفاوت و در شرایطی خاص این سخن را به زبان می‌آوریم؛ درحالی‌که یک ملت با ما هم‌نوا هستند. عمرانی درباره محتوای برنامه توضیح می‌دهد: ساختار برنامه گفت‌وگومحور و مبتنی‌بر حضور مهمانانی است که از اهالی این ساختمان‌اند. از خبرنگار، تصویربردار، عوامل فنی تا چهره‌های مختلفی از حوزه‌های فرهنگ، رسانه، تاریخ و هنر که به‌عنوان مهمان مقابل کامران نجف‌زاده می‌نشینند و از خاطرات و بخشی از زندگی‌شان در ساختمان شیشه‌ای می‌گویند.

این تهیه‌کننده می‌افزاید: با هرکدام از دوستان صحبت می‌کنید، اولین حرفشان این است که اینجا خانه دوم ماست. همه ما ساختمان شیشه‌ای را دوست داریم. ما سال‌ها در اینجا کار کرده‌ایم و حقیقتاً این مکان برای ما عزیز است. به همین دلیل یک گفت‌وگوی خانوادگی در خانه اجدادی اهالی رسانه برپا می‌کنیم تا با حس خوبی از استقامت و آینده‌ای روشن در این ساختمان بگوییم.

در میان عوامل تولید، هدیه بیدی، مجری «نسیمی‌شو» که اکنون سردبیری و کارگردانی هنری «ققنوس» را بر عهده دارد و مسعود رجبیان، تهیه‌کننده، کارگردانی که اکنون با اتکا به تجربیات نورپردازی‌اش در سینما و تلویزیون، مدیریت نورپردازی این فضای وهم‌آلود خاکستری را در شب بر عهده دارد، حضور پیمان قانع، طراح دکور که او را با برنامه شاخص «ماه عسل» و سریال «پایتخت» به یاد می‌آوریم، چشمگیر است. او که مشغول طراحی و چیدن صحنه به‌طور هم‌زمان است، می‌گوید: «ققنوس» از برنامه‌های ضربتی و فوری تلویزیون است که امیدوارم خوب از کار دربیاید. به همه ما دیشب خبر دادند که قرار است اینجا چه‌کار کنیم و دلیل حضورمان مقابل این ساختمان استوار خاکستری چیست.

قانع درخصوص طراحی «ققنوس» عنوان می‌کند: علاوه‌بر طراحی فضایی برای چیدمان محل حضور مجری و مهمان که به‌سادگی شکل گرفت، تا عظمت دکور پشت‌سر که همان ساختمان نیمه‌سوخته و دودگرفته شیشه‌ای است، باید دیده شود. برای من این فضا نماد شعله‌ورشدن کاغذ، میکروفن و تجهیزات رسانه‌ای بود که برای گفتن حقیقت وجود داشتند و حالا که زیر خروار‌ها سیمان و شیشه مدفون شده‌اند، به‌راحتی فراموش‌شدنی نیستند.

وی با بیان اینکه من بچه تلویزیون هستم، ادامه می‌دهد: چند ماه قبل در مراسم تقدیر از عوامل سریال «پایتخت» در گپ‌وگفت با دکتر جبلی گفتم که من بچه تلویزیونم. حتی اگر پایم به سریال و سینما هم باز شود، باز کبوتر جلدی هستم که به خانه اصلی‌ام برمی‌گردم. الان هم اینجا هستم تا قدمی‌برای خانه خودم بردارم و دستی به دست دوستانم بدهم تا برنامه‌ای روی آنتن برود که صدای همه ماست. طراح صحنه «دورهمی» و «خندوانه» با اشاره به ایده ویدئومپینگ در این برنامه می‌گوید: تنها راه تأثیرگذاری روی مخاطب برای بیان آنچه بر سر این ساختمان آمده، تکنیک ویدئومپینگ و نمایش پرچم ایران روی ساختمان شیشه‌ای است. شیوه‌ای که اکنون بسیار مرسوم شده و مخاطبان بار‌ها آن را در برج آزادی مشاهده کرده‌اند.

قانع با اشاره به خاطراتش از ساختمان شیشه‌ای می‌گوید: این ساختمان برای همه اهالی رسانه، مهمانانی که شاید فقط یک بار پا به آن گذاشته‌اند و همه ایرانیانی که تلویزیون را با تصاویر آن به یاد می‌آورند، خاطره‌انگیز است. وی می‌افزاید: برای من این ساختمان با همه استواری‌اش، یادآور پیرمرد‌های با تجربه‌ای است که چهارستون بدنشان سالم است و درونشان را باید از نو بسازند.

طراح صحنه «زندگی پس‌از زندگی» و «سیم آخر» عنوان می‌کند: به خاطر می‌آورم که برای طراحی برنامه «جام‌جم» همراه با سیداحمد موسوی چند روز این ساختمان را بالاوپایین و آن را از زوایای مختلف بررسی کردیم. همان زمان از ساختار مهندسی، دسترسی اتاق‌ها و نما‌های مختلف آن که پر از سوژه و ایده بود و معماری آن که ماحصل طراحی عبدالعزیز فرمانفرمائیان بود، لذت بردیم.

قانع می‌گوید: همه ما مطمئنیم که این ساختان دوباره پا می‌گیرد و به‌کمک ستون‌ها و اسکلت زیبایش قوی‌تر از قبل سر برمی‌آورد. درست مانند وطن که اگر ضربه بخورد و آسیب ببیند، باز هم با اتحاد و همدلی مردمانش و عشق و علاقه‌ای که وجود دارد، جان می‌گیرد و جاودان می‌ماند.

برنامه زنده «ققنوس» فضایی برای گفت‌و‌گو با اهالی رسانه ملی که از این ساختمان خاطره دارند، فراهم کرد؛ فضایی برای گفتن از میهن، خانه، فرهنگ و هنر. این را سید محمدرضا خوشرو، مدیر شبکه نسیم می‌گوید و درباره جزئیات این برنامه توضیح می‌دهد: اصحاب رسانه نشان دادند که در برابر هر نوع تهاجم سرخم نمی‌کنند و با قدرت مقابل دوربین حضور پیدا می‌کنند. این را در صحبت با تک‌تک عوامل تولید می‌توانید متوجه شوید که در اولین قسمت از این برنامه چه شعف و حس خاصی دارند.

وی می‌افزاید: این حادثه باعث شد میان ما نوعی همدلی شکل بگیرد؛ چراکه پای وطن، میهن و ایران در میان بود.

مدیر شبکه نسیم درخصوص اجرای برنامه مقابل ساختمان شیشه‌ای بیان می‌کند: «ققنوس» نشان می‌دهد این ساختمان همچنان پابرجاست و فعالیت رسانه با قوت ادامه دارد و مردم شریف ایران همچنان صدای حقیقت را خواهند شنید.

خوشرو درخصوص ادامه این برنامه می‌گوید: پنج قسمت از برنامه روی آنتن رفته و تولید چند قسمت دیگر نیز در دستورکار قرار دارد.

وی با اشاره به اهمیت برنامه «ققنوس» در بیان همدلی شکل‌گرفته در این مدت می‌گوید: همه ما با این ساختمان انس و الفتی داریم و هرکدام در بخشی از این ساختمان خاطره‌ای را به یادگار در ذهن داریم. هرکدام از ما کار خودش را انجام می‌دهد؛ یکی گوینده است و دیگری صدابردار، یکی کارگردان است و دیگری دستیار تولید یا نیروی تدارکات و هرکدام با ابزار خودشان اینجا فعالیت می‌کنند تا نشان دهند که حقیقت ازبین‌رفتنی نیست.

تشکیل جبهه رسانه‌ای بین‌المللی مقابل رژیم صهیونی؛ اهمیت روایت یک جنایت