خبرگزاری مهر، گروه استان‌ها: دو روز پس از حمله موشکی رژیم صهیونیستی به منزل شهید سید محمد رضا صدیقی صابر در روزهای ابتدایی جنگ تحمیلی ۱۲ روزه، همسر این شهید والا مقام در ویدئویی که پیش از این فاجعه ضبط شده بود از شهادت پسرش صحبت می‌کند.

«فاطمه صابر» همسر شهید سید محمدرضا صدیقی صابر، دانشمند هسته‌ای گیلانی در ویدئویی که دو روز پیش از حمله رژیم سفاک صهیونیستی به منزل پدری این شهید در آستانه اشرفیه ضبط شده از آرامش روحی و ایمان عمیق خود در برابر تقدیر الهی سخن گفت.

جملاتی که اکنون نه تنها روایتگر تسلیم و توکل یک مادر داغدار است، بلکه سندی است بر روحیه مقاوم خانواده‌ای که هدف حمله ناجوانمردانه تروریسم قرار گرفتند.

او در این ویدئو با صدایی آرام و دلی آکنده از ایمان درباره شهادت پسرش در روزهای ابتدایی جنگ تحمیلی ۱۲ روزه می‌گوید: او را خدا به من امانت داده بود، خودش هم گرفت… من راضی به رضای خدایم.

روایت همسر شهید صابر از ایمان دردل ویرانه ها؛امانت الهی را تسلیم کردیم

روایت مظلومیت خانواده‌ای که هدف ترور قرار گرفتند

این خانواده، که از کودک شش ساله گرفته تا مادر و دانشجوی پزشکی را شامل می‌شد، قربانی جنایت وحشیانه‌ای شدند که نمی‌توان آن را تنها یک حادثه دانست.

این حمله سازمان یافته، نشانه‌ای از ادامه سیاست‌های تروریستی رژیمی است که بدون پاسخ مانده و با حمایت قدرت‌های جهانی، همچنان به جنایت ادامه می‌دهد.

در آن شب تلخ، خانه‌ای که مامن و پناهگاه خانواده بود، تبدیل به میدان جنگی ناخواسته شد و بی‌رحمانه به خاک و خون کشیده شد. این حادثه تلخ، بار دیگر ثابت کرد که مردم عادی، بی‌دفاع و در خانه‌های خود نیز از حملات و ترور رژیم صهیونیستی در امان نیستند.

صدای درد و فریاد مظلومیت به گوش جهان

پس از فاجعه، پرسش‌های جدی از نهادهای بین‌المللی مطرح است؛ آیا جهان همچنان سکوت خود را حفظ خواهد کرد؟ آیا صدای مظلومیت زنان و کودکان ایرانی که در خانه‌هایشان به شهادت می‌رسند، به گوش آنان خواهد رسید؟

این سوال‌ها و نگرانی‌ها در حالی مطرح می‌شود که روحیه خانواده شهدا و ایمان راسخ آن‌ها، نمادی از مقاومت و استقامت در برابر ظلم و ستم است. خانواده‌ای که حتی در لحظات آخر، تسلیم مشیت الهی بودند و با اطمینان خاطر از اینکه فرزندشان «امانت» خدا بوده، روح خود را تسلیم او کردند.

شهادت نقطه پایانی نیست؛ آغاز راه مقاومت

شهادت این خانواده نه تنها یک فاجعه انسانی، بلکه نمادی از پایداری و مقاومت در برابر ظلم است. صدای زن مؤمنی که از دل ویرانه‌ها می‌گوید «من راضی به رضای خدایم»، امروز به گوش همه جهانیان می‌رسد و یادآور آن است که جبهه مقاومت با ایمان، شجاعت و تسلیم الهی، هرگز شکست نخواهد خورد.

خاطرات این خانواده، تصویری زنده از عمق مظلومیت و پایمردی مردم آستانه اشرفیه است که در برابر ترور و خشونت ایستاده‌اند. صدای این مظلومیت، دعوتی است برای همه مردم و نهادهای جهانی تا در مقابل بی‌عدالتی و تروریسم دولتی سکوت نکنند.

خانه‌ای که دیگر نیست، اما داستان ایمان و مقاومت آن در دل‌ها زنده است؛ داستانی که تا همیشه نسل‌ها را به یاد مظلومیت و رشادت‌های این خانواده خواهد انداخت.

شهادت خانواده صدیقی صابر، یادآور این حقیقت تلخ است که تروریسم، جایی برای آرامش در میان مردم باقی نگذاشته است، اما صدای ایمان و استقامت آن‌ها فراتر از هر بمب و موشک، تا ابد باقی خواهد ماند.

عبدالجبار کاکایی به «خیمه هنر» می‌آید