به گزارش خبرگزاری آنا، در فضای پرتلاطم و امنیتی منطقه، ایران با نمایش قدرت اطلاعاتی خود معادله بازدارندگی را به سطحی جدید ارتقاء داده است؛ جایی که دیگر تنها موشک‌ها تعیین‌کننده نیستند، بلکه حافظه‌های درز کرده از مراکز فوق‌محرمانه تل‌آویو نیز بخشی از جنگ روایت‌ها و تهدیدهای متقابل شده‌اند.

از سایه تا صحنه
عملیات اخیر وزارت اطلاعات، که به گفته فرمانده سپاه «افسانه موساد را فروپاشاند»، تنها یک عملیات نفوذ یا دستیابی به اطلاعات طبقه‌بندی‌شده نیست. این عملیات بخشی از یک استراتژی درازمدت است که ایران را در موضع کنش‌گر فعال امنیتی و اطلاعاتی، نه صرفاً دفاعی، قرار می‌دهد. حالا تهران نه‌تنها در میدان نظامی بلکه در عمق ذهن امنیتی دشمن هم بازی می‌کند.

عملیات اخیر وزارت اطلاعات ایران که به گفته مقامات، منجر به دستیابی به حجم گسترده‌ای از اسناد هسته‌ای، نظامی و امنیتی رژیم صهیونیستی شده، تنها یک «ضربه» نیست؛ بلکه بخشی از یک معماری بازدارنده است که دیگر صرفاً به تهدیدهای سنتی تکیه ندارد. این عملیات، در امتداد مواضع صریح شورای عالی امنیت ملی و سپاه پاسداران، پیامی استراتژیک دارد: ایران قادر است معادله پاسخ به حمله را از خیابان‌های نطنز به عمق تل‌آویو بکشد؛ هم با ابزار اطلاعاتی و هم با عملیات دقیق تلافی‌جویانه.

سکوت سنگین، تهدید دقیق
بیانیه شورای عالی امنیت ملی به‌وضوح می‌گوید اگر تل‌آویو فکر حمله به تاسیسات هسته‌ای ایران را در سر داشته باشد، باید در همان لحظه منتظر تهاجم متقابل به تأسیسات هسته‌ای «پنهان» خود باشد. این تهدید همزمان، هم مستند به دستاوردهای اطلاعاتی است و هم در دل خود جنگ روانی دقیقی علیه اسرائیل دارد: ایران نه‌تنها از موقعیت تهدید خارج شده، بلکه در موقعیت پاسخ دقیق و هدفمند قرار گرفته است.

آنچه رخ داده، تلاشی برای برهم زدن انحصار «افسانه موساد» و بازتعریف یک روایت است؛ روایتی که می‌گوید ایران نه‌تنها تهدیدپذیر نیست، بلکه در لایه‌های حساس‌ترین دستگاه امنیتی اسرائیل دست برتر را دارد. این در کنار ادبیات قاطع در بیانیه‌ها، نشان از تلاش تهران برای تغییر معادله روانی و رسانه‌ای جنگ سایه‌ها دارد.

هشدار هسته‌ای تهران به آژانس
از سوی دیگر، سخنگوی سازمان انرژی اتمی نیز به آژانس بین‌المللی انرژی اتمی هشدار می‌دهد که اگر همکاری‌های داوطلبانه ایران به‌رسمیت شناخته نشود، تهران به مسیر قانونیِ حداقلی بازمی‌گردد. این پیام در واقع پلی است میان میدان امنیتی و دیپلماسی: هرچه تهران در میدان اطلاعاتی جسورتر عمل می‌کند، در میز مذاکره نیز قصد دارد از موضع بالاتر چانه بزند.

پیام سخنگوی سازمان انرژی اتمی بی‌ارتباط به این تصویر کلان نیست. تهران می‌گوید اگر آژانس قدردان «حسن نیت» نباشد، همکاری‌ها به سطح صرفاً قانونی کاهش می‌یابد؛ این تهدید، در دل خود یک واقعیت دیپلماتیک دارد: ایران بازیگر صرفاً منفعل در تعاملات هسته‌ای نیست و می‌تواند حتی فضای مذاکرات احتمالی را با برگ‌های اطلاعاتی خود شکل دهد.

نبردی در چند جبهه؛ با چند زبان
این رویدادها را نمی‌توان از هم گسسته دید. در مجموع، تهران از یک مدل ترکیبی استفاده می‌کند: «عملیات خاموش در تل‌آویو، بیانیه صریح در تهران و هشدارهای فنی در وین». همه این‌ها بخشی از یک معماری بازدارندگی جدید است که هدفش بازتعریف قدرت ایران در میدان نبرد غیرمتعارف است؛ نبردی که مرزهای آن، از سامانه‌های سانتریفیوژ تا سرورهای موساد، در نوسان‌اند.

جمع‌بندی:

در شرایطی که منطقه در لبه‌ی درگیری‌های چندسطحی پیش می‌رود، تهران با مجموعه‌ای از عملیات اطلاعاتی، مواضع امنیتی و دیپلماسی فشار، نه فقط در حال دفاع از وضعیت موجود، بلکه در تلاش برای دیکته کردن شرایط آینده است. آینده‌ای که در آن، تهدید به حمله به تاسیسات هسته‌ای ایران ممکن است تنها با افشای یک سند طبقه‌بندی‌شده در یک نقطه دیگر از جهان پاسخ بگیرد.

جمهوری اسلامی ایران با بهره‌گیری همزمان از ابزارهای اطلاعاتی، فنی، حقوقی و رسانه‌ای در حال بازتعریف معادله بازدارندگی در برابر اسرائیل و غرب است. پیام روشن این راهبرد: ایران نه‌تنها قصد عقب‌نشینی ندارد، بلکه آماده پاسخ‌گویی متقابل، هوشمند و چندبعدی به هر تهدید احتمالی است.

جمهوری اسلامی ایران در حال ساختن نسخه‌ای جدید از بازدارندگی است: بازدارندگی مبتنی بر اطلاعات، با تهدید متقابل هم‌زمان در میدان جنگ، سایبر، سیاست و رسانه. در این بازی چندلایه، آنچه جمهوری اسلامی ایران می‌گوید و انجام می‌دهد نه فقط واکنش است، بلکه طراحی برای آینده‌ای است که قواعدش را خودش بنویسد.

انتهای پیام/

تعیین زمان دور بعدی مذاکرات غیرمستقیم ایران-آمریکا