باشگاه خبرنگاران جوان - نشست تخصصی بررسی دوبلاژ ایران حال و آینده توسط گروه سینمایی هنر و تجربه و با حضور نصرالله مدقالچی، ابوالحسن تهامی‌نژاد، عباس مطمئن‌زاده، مهدی امینی از گویندگان و مدیران دوبلاژ سینمای ایران در پردیس سینمایی چارسو برگزار شد.

در ابتدای این نشست ابوالحسن تهامی‌نژاد در پاسخ به این سوال که آیا دوبله تمام شده است یا خیر گفت: من همه دوبله‌های اخیر را واقعاً ندیده‌ام ولی بسیاری شنیده‌ام که همه از کیفیت دوبله اظهار نارضایتی می‌کنند و معتقدند با کسانی که به جای کاراکتر‌های فیلم صحبت می‌کنند نمی‌توانند ارتباط برقرار کنند و این برخلاف کار‌هایی است که ما در گذشته انجام می‌دادیم؛ یعنی وقتی ما فیلمی را صحبت می‌کردیم این تصور ایجاد می‌شد که خود شخصیت است که دارد صحبت می‌کند، اما این تصور اخیراً به وجود نمی‌آید و این یعنی کیفیت آثار آنچه که باید نیست.

این دوبلور و مترجم باسابقه درباره اهمیت و تاثیر ترجمه بر دوبلاژ، گفت: به نظر من بهترین مدیر دوبلاژ کسی است که به زبان انگلیسی یا زبان آن فیلم تسلط کافی داشته باشد. پیشکسوتان ما مانند آقای کسمایی، آقای شرافت، آقای زرندی و ... آنها ترجمه را در مقابل خود می‌گذاشتند و یک کتابچه سفید داشتند و با مداد و پاک کن به تصحیح و هماهنگ کردن ترجمه می‌پرداختند.

وی ادامه داد: یکی از چیز‌هایی که باعث شده سطح کیفی دوبله تنزل کند راحت شدن کار است. در گذشته ما برای ساخت استودیو باید یک خانه و یک انبار بسیار بزرگ، یک آپارات سینمایی و یک اتاق می‌داشتیم و چند بار یک متن و حتی دوبله انجام شده را کنترل و نظارت می‌کردیم، اما امروز اینگونه نیست. امروز با خرید یک گوشی کوچک چند میلیونی می‌توانید استودیو دوبله داشته باشید و این است که هر کسی در خانه‌اش می‌نشیند و این کار را انجام می‌دهد به همین علت سطح این کار پایین آمده است.

نصرالله مدقالچی نیز در پاسخ به این سوال که علت و دلیل وضع کنونی دوبله چیست گفت: به نظر من دوبله از نظر کیفی واقعا تمام شده است. آیا دوبله‌های امروز مثل دوبله‌های سابق است؟، هرگز آیا دیالوگ‌هایی که می‌شنوید درست است؟ یکی از دلایل این است که افراد بدون استعداد و با پارتی بازی وارد شده‌اند در حالی که در کار هنر پارتی بازی بی‌فایده و بیهوده است و به قول آقای نوشین استعداد حرف آخر را می‌زند و با پارتی بازی کسی هنرمند نمی‌شود.

دغدغه‌های نصرالله مدقالچی برای تربیت گویندگان نسل جدید

نصرالله مدقالچی نیز در پاسخ به این سوال که علت و دلیل وضع کنونی دوبله چیست؟ گفت: اگر کسی پیش من آمده و استعدادی داشته من تمام کوششم را برایش انجام دادم و تاکنون نیز همین گونه بوده و افراد بااستعدادی که به کلاس‌های من آمده‌اند امروز در صدا و سیما کار می‌کنند و من هرگز نشنیده‌ام که این افراد حتی ۱۰ دقیقه دیر سر کارشان حاضر شوند. یعنی هم از نظر ادب و هم از نظر انضباط کاری درست عمل می‌کنند، زیرا دوبله اول از همه ادب می‌خواهد دوبله یک محل لطیف و یک محل آرامش و احساسات به خرج دادن است و نباید آلوده‌اش کرد.

وی در پاسخ به این سوال که امروزه با وجود هوش مصنوعی آیا نقش انسان در دوبله کمتر شده است؟ گفت: این تصور بسیار غلط است. هوش مصنوعی در هنر هرگز نمی‌تواند جای انسان را بگیرد و در دوبله هم اینگونه است. هنر و اثری هنری از ذات و روحیه هنرمند سرچمشه می‌گیرد نه هوش مصنوعی.

مطمئن‌زاده نیز با اشاره به وضعیت امروز دوبله با سال‌های قبل که به دوران طلایی معروف بود گفت: حتی در سال‌های دهه ۴۰ که دوران طلایی دوبله ایران بود من فیلم‌هایی را دیدم که اصلاً دوبله خوبی نداشتند؛ بنابراین حتی در آن دوران هم همه فیلم‌ها خوب نبود و این ضعف‌های امروز آن زمان هم در کار برخی از استدیو‌ها بود و فیلم‌هایی با کیفیت پایین هم دوبله می‌شد.

وی ادامه داد: اما در سال‌های اخیر بانک صدای ویژه و خاص ما محدودتر شده و اغلب صدا‌هایی که امروز داریم صدا‌های تخت است که اکثراً شبیه به هم هستند به همین علت نیز چندان برای مخاطب جذاب نیست و متاسفانه برخی از فعالان این عرصه، کار را جدی نمی‌گیرند و فقط به عنوان یک شغل وارد این کار شده‌اند و تلاشی نمی‌کنند که روز به روز کیفیت کارشان بالاتر برود در صورتی که این کار پایان ندارد و هر چقدر پیش بروید باز هم برای بالا بردن کیفیت کارتان به تجربه بیشتری نیاز دارید.

مهدی امینی نیز در ابتدای سخنانش با ابراز تاسف از درگذشت منوچهر والی‌زاده گفت: ما یکسری چیز‌ها را در دوبله فراموش کرده‌ایم اینکه دوبله از کجا و با چه اتفاقاتی شروع شد و حال چگونه باید حرفه‌ای به آن نگاه کنیم. نگاه حرفه‌ای به دوبله دارد کم کم حذف می‌شود. من در مورد جامعه دوبله‌ای صحبت می‌کنم که حرفه‌ای بودن در آن بی‌معنا شده است و ما امروز در دوبله دیگر مانند گذشته صدای شاخصی نداریم.

منبع: روابط عمومی هنر و تجربه

ایمانی‌پور: تحقق امت واحده در دنیای امروز نیازمند تولید ادبیات و ایجاد گفتمان است