به گزارش خبرنگار اقتصادی خبرگزاری آنا، کمبود سرمایه را می‌توان یکی از اصلی‌ترین مشکلات تولید در سطح کشور دانست که همواره به عنوان موردی آزاردهنده برای واحد تولیدی کوچک و متوسط مطرح است؛ بانک‌ها برای تامین تسهیلات تولیدی معمولا محدودیت‌های خاصی دارند و به دلیل تاب آوری پایین این کارگاه‌ها تامین به موقع تسهیلات برای این دسته بسیار حائز اهمیت است.

در این میان با وجود بروکراسی پیچیده تامین سرمایه از طریق تسهیلات بانکی، گاهی اوقات هزینه بالای این عملیات ضروری نیز مزیت بر علت می‌شود؛ در موارد بسیاری از اظهارات صاحبان صنایع عنوان می‌شود که گاهی هزینه تامین سرمایه در شرایط خاص برای آن‌ها به ۴۰ درصد نیز می‌رسد. این شرایط برای سرکوب رشد تولید کافیست و لازم به نیست به موضوعات دیگر مانند ناترازی انرژی و مصائب صادرات و واردات بپردازیم.

در این میان اظهارات رئیس کمیته فقهی بانک مرکزی و سازمان بورس جالب توجه است؛ وی طی اظهاراتی ادعا کرد که بیش از ۷۰ میلیارد دلار سرمایه در اختیار مردم است که این سرمایه از روند تولید و تامین سرمایه جدا مانده است. اما آیا به راستی این حجم از سرمایه که می‌تواند محرک عظیمی برای طرح‌های تولیدی و صنعتی کشور باشد در خانه‌های مردم حبس است و اگر این موضوع واقعیت دارد دلیل این اتفاق چیست؟

وزیر اقتصاد: مردم ۴۰ میلیارد دلار ارز در اختیار دارند!

عبدالناصر همتی وزیر اقتصاد در ۳ دی ماه سال جاری طی اظهاراتی ادعا کرد که حدود ۴۰ میلیارد دلار ارز در اختیار مردم است که آن‌ها این مقدار را برای فرار از تورم ذخیره کرده‌اند. پس تا اینجا مشخص می‌شود که حدود ۴۰ میلیارد دلار از اظهارات ۷۰ میلیارد دلاری مصباحی مقدم حقیقت دارد.

در همین راستا بررسی آمار مرکز مبادله طلا و ارز بیانگر عرضه ۵۱۴ هزار و ۵۰۳ قطعه سکه طلا، طی ۴۰ دوره حراج سکه بوده است. آمار غیر رسمی نیز از خرید بیش از ۸۴ تن سکه از ابتدای انقلاب تاکنون توسط مردم حکایت دارد و با توجه به این دو مورد آماری و همچنین میزان طلای در اختیار مردم می‌توان به راحتی تصور کرد که ذخیره ۷۰ میلیارد دلاری توسط مردم دور از واقعیت نیست.

هفتاد میلیارد دلار یعنی چقدر؟

برای درک بهتر حجم این سرمایه راکد و گاهی اوقات مضر بایستی به مقایسه آن با بودجه برخی از مهمترین و بزرگترین پروژه‌های صنعتی کشور بپردازیم. در همین راستا می‌توان به پروژه تازه طراحی شده فشار افزایی در میدان پارس جنوبی اشاره کرد؛ این میدان که مسئولیت تامین ۷۰ درصد از گاز طبیعی مورد نیاز کشور را بر عهده دارد از نیمه عمر خود گذشته است و مجبوریم با برنامه زمانی و بودجه بندی با استفاده از تکنیک‌های فشار افزایی، استحصال گاز طبیعی از این میدان که از قضا مشترک با قطر است را تثبیت نماییم.

بر اساس برنامه ریزی‌ها این کار با نصب ۱۴ سکوی عظیم در دریا انجام می‌شود که مجموع وزن سازه از ۴۲۰ هزار تن عبور خواهد کرد و ساخت هر جفت از آن‌ها سال‌ها (به طور میانگین ۳ الی ۴) طول خواهد کشید؛ به گفته وزیر نفت کل این پروژه حدود ۱۷ میلیارد سرمایه نیاز دارد و در صورت اجرای موفقیت آمیز بیش ۷۸۰ میلیارد دلار برای کشور درآمدزایی خواهد داشت.

مقایسه رقم ۱۷ میلیارد دلار با سرمایه راکد ۷۰ میلیاردی نشان دهنده این موضوع است که به محض آن که مردم کشور اراده کنند با سرمایه مازاد خود می‌توانند پروژه فشار افزایی پارس جنوبی با درآمدزایی عظیم آن را بیش از ۳ بار اجرا کنند! حتی شرکت عظیمی مانند ایران خودرو نیز با دلار آزاد ۸۰ هزار تومانی، حدود ۲.۱ میلیارد دلار ارزش دارد و سرمایه مردم می‌توان ۳۵ بار ایران خودرو را تملیک کند!

چرا مردم تا این حد سرمایه ذخیره می‌کنند؟

اصلی‌ترین دلیل تبدیل دارایی‌های عمومی به کالا‌هایی مانند سکه در بین مردم مقابله با تورم است و این شیوه از گذشته نیز بین مردم ایران مرسوم بوده است، اما تورم نمی‌تواند به تنهایی عامل این حجم عظیم انباشت سرمایه باشد. سرمایه‌ای که هرگز گاهی نیز با بروز موج‌های التهابی با جا به جا شدن در بازار‌های مختلف مانند خودرو، مسکن، طلا و سکه امنیت اقتصادی کشور را نیز به چالش می‌کشد.

راه حل چیست؟!

سیاست‌های آرامبخش اقتصادی و کنترل‌های بازار ارزی و همچنین پویا سازی بازار سرمایه با ایجاد اعتماد عمومی نسبت به شرایط اقتصادی کشور می‌تواند از موثرترین راه حل‌های وضع موجود باشد و همانطور که رهبر معظم انقلاب اسلامی ایران رهنمود فرمودند با نگرش دقیق به داخل و رفع مشکلات و همچنین مقابله با موانع تولید، می‌توان مردم را به پویا سازی سرمایه‌های خود و کسب سود از این طریق تشویق نمود و همزمان نقشه‌های غرب برای اقتصاد ایران را خنثی کرد.

انتهای پیام/

با ۷۰ میلیارد دلار سرمایه حبس در خانه‌ ایرانی ها چه باید کرد؟!