به گزارش خبرگزاری آنا، در سپتامبر ۲۰۲۳ جهان شاهد صحنه‌ای حیرت‌آور در کنگره مکزیک بود؛ دو موجود کوچک، با جمجمه‌های کشیده و انگشتانی غیرعادی، در برابر نمایندگان مجلس به نمایش گذاشته شدند. این موجودات که به «مومیایی‌های بیگانه» (Alien Mummies) معروف شده‌اند، از همان لحظه کشف، واکنش‌های متفاوتی را در جامعه‌ی علمی برانگیختند. برخی آنها را جعل هنری دانستند، در حالی که گروهی از دانشمندان پس از بررسی‌ها ادعا می‌کنند که این موجودات بی‌تردید واقعی و بیولوژیک هستند.

خوزه زالس (José Zalce)، پزشک و مدیر سابق بهداری نیروی دریایی مکزیک، یکی از پیشگامان مطالعه این مومیایی‌ها بود. او به همراه تیمی از پژوهشگران، بیش از شش سال بر روی ۲۱ نمونه از این اجساد تحقیق کرده و به این نتیجه رسید که این موجودات کاملاً ارگانیک و از نظر اسکلت‌شناسی کاملاً واقعی هستند. به گفته زالس، این نمونه‌ها آثار فرسایش استخوانی، ساختار دندانی، اثر انگشت و اندام‌های داخلی دارند که نشان می‌دهد آنها موجوداتی زنده بوده‌اند. از همه مهم‌تر، برخی از این مومیایی‌ها دارای جنین درون بدن خود هستند.

شواهد علمی یا تئوری توطئه؟

مومیایی‌هایی که به تازگی اسکن شده‌اند، نشان می‌دهند که یکی از این اجساد که «مونتسرات» (Montserrat) نام گذاشته‌شده، دارای جنینی با همان ویژگی‌های سه‌انگشتی است. این یافته، یکی از مستندات مهمی است که تیم پژوهشی آن را اثباتی بر اصالت این اجساد می‌داند.
جالب آنکه، تحلیل‌های اشعه ایکس و سی‌تی اسکن سه‌بعدی و فلوروسکوپی، آزمایش دی‌ان‌ای، انگشت‌نگاری پزشکی قانونی و بررسی بافتی همه نشان می‌دهد که این اجساد هیچ نشانه‌ای از دستکاری مصنوعی یا ترکیب جعلی ندارند.

جویس مانتییا (Jois Mantilla)، روزنامه‌نگار پرویی که از نزدیک با این تیم همکاری دارد، معتقد است که شباهت جنین به مادر خود، یکی از مهم‌ترین مدارک اثبات‌کننده‌ی اصالت این بقایا است. به گفته‌ او، سن تخمینی مونتسرات بین ۱۵ تا ۲۵ سال بوده و براساس بررسی‌های باستان‌شناسی، عمر این مومیایی‌ها بین ۱۲۰۰ تا ۱۶۰۰ سال برآورد می‌شود.

گونه‌ای ناشناخته از انسان‌های خردمند

برخی از پژوهشگران معتقدند که این مومیایی‌ها می‌توانند به یک گونه‌ی ناشناخته از نخستینیان تعلق داشته باشند. مانتییا استدلال می‌کند که ترکیب برخی ویژگی‌های انسانی در کنار تفاوت‌های بنیادین در دست‌ها، جمجمه‌ی کشیده، چهره و پا‌ها نشان می‌دهد که این موجودات، اگر هم زمینی باشند، متعلق به شاخه‌ای ناشناخته از درخت تکاملی انسان هستند. بر اساس تحقیقات، برخی از این اجساد پنج انگشت، برخی چهار انگشت و برخی تنها سه انگشت دارند. با این حال تفاوتی مهم که به آن اشاره شده، در اثر انگشت‌های این موجودات نهفته است. در حالی که اثر انگشت نخستینیان و انسان‌ها معمولاً دارای الگو‌های موج‌دار، گرد یا زاویه‌دار هستند، این موجودات دارای خطوطی کاملاً خطی و مستقیم هستند که پیش‌تر در هیچ گونه‌ای دیده نشده است.

ماجرای مومیایی‌های عجیب محدود به این پرونده نیست. در تاریخ علم باستان‌شناسی، بار‌ها مواردی از کشف اجساد غیرمعمول گزارش شده که بعد‌ها مشخص شد که یا تغییرات مصنوعی روی آنها انجام شده یا اشتباهات علمی در تفسیرشان رخ داده است.

زمانی که این مومیایی‌ها در کنگره‌ی مکزیک رونمایی شدند، جایمه ماوسان (Jaime Maussan)، روزنامه‌نگار و علاقه‌مند به موضوعات فرازمینی، ادعا کرد که ۳۰ درصد از ژنوم این مومیایی‌ها ناشناخته است و آنها را موجوداتی خارج از «تکامل زمینی» توصیف کرد.

در یک مطالعه‌ مستقل، دانشمندان اعلام کردند که مومیایی‌ای با نام ماریا (Maria)، که در مه ۲۰۲۴ بررسی شده بود، دارای شباهت‌های بیولوژیکی با انسان، اما با تفاوت‌های ساختاری و ریخت‌شناسی بسیار قابل‌توجهی است. یکی از یافته‌های کلیدی این پژوهش نشان می‌دهد که استخوان‌های این مومیایی، مانند انسان به صورت طبیعی رشد کرده و از نظر بافت‌شناسی، هیچ نشانه‌ای از تغییر شکل مصنوعی، مانند تغییرات فرهنگی جمجمه، در آنها مشاهده نمی‌شود.

برخی از پژوهشگران، از جمله مانتییا، حتی ادعا کرده‌اند که این موجودات احتمالاً نتیجه‌ یک مهندسی ژنتیکی ناشناخته هستند. او ادعا می‌کند که برخی از ویژگی‌های ژنتیکی این مومیایی‌ها با گونه‌هایی مانند بامبو و شامپانزه همپوشانی دارند که نشان از دخالت‌های ژنتیکی پیچیده در این گونه‌ها دارد.

منتقدان چه می‌گویند؟

در آن سوی میدان، منتقدان این ادعا‌ها را به کلی رد می‌کنند. فلاویو استرادا (Flavio Estrada)، باستان‌شناس و جرم‌شناس، نتایج بررسی‌های مستقلی را منتشر کرد که نشان می‌داد دو نمونه‌ مورد بررسی هیچ ارتباطی با فرازمینی‌ها ندارند. استرادا به تازگی اعلام کرده است:

«نتیجه‌ تحقیقات ما ساده است؛ ای‌نها عروسک‌هایی ساخته‌شده از استخوان حیوانات روی زمین هستند که با چسب‌های مدرن مونتاژ شده‌اند. بنابراین، آنها متعلق به دوران پیشاکلمبی (Pre-Hispanic) نیستند و هیچ ارتباطی با موجودات فرازمینی ندارند.»

با این حال، جاشوا مک‌داول (Joshua McDowell)، دادستان سابق کلرادو که یکی از مومیایی‌ها را بررسی کرده است، این ادعا را نپذیرفته و تاکید کرده است که یافته‌های استرادا تنها مربوط به نمونه‌هایی است که در فرودگاه کشف شده و با نمونه‌هایی که زالس و تیمش بررسی کرده‌اند، متفاوت هستند.

یکی از یافته‌های عجیب دیگر، کشف صفحات فلزی چندترکیبی (Polymetallic Plates) درون این مومیایی‌ها است. زالس توضیح داده است که این صفحات، که در برخی موارد روی استخوان و در برخی دیگر بر روی پوست قرار دارند، نشان از وجود ایمپلنت‌هایی در بدن این موجودات دارد.

آزمایش‌های طیف‌سنجی نشان داده که این آلیاژ از مس، کادمیوم، اسمیم، آلومینیوم، طلا و نقره تشکیل شده است. نکته‌ جالب آن است که نقره موجود در این صفحات دارای خلوصی بیش از ۹۵ درصد است، میزانی که در طبیعت نادر محسوب می‌شود. همچنین، کادمیوم و اسمیم، امروزه در صنایع ارتباطات ماهواره‌ای استفاده می‌شوند که سوالات بیشتری را درباره‌ی منشاء این مواد ایجاد کرده است.

معما همچنان پابرجاست

ماجرای مومیایی‌های عجیب محدود به این پرونده نیست. در تاریخ علم باستان‌شناسی، بار‌ها مواردی از کشف اجساد غیرمعمول گزارش شده که بعد‌ها مشخص شد که یا تغییرات مصنوعی روی آنها انجام شده یا اشتباهات علمی در تفسیرشان رخ داده است. برای مثال در اوایل قرن بیستم مومیایی‌های مشابهی در مصر کشف شدند که ابتدا تصور می‌شد به گونه‌ای ناشناخته تعلق دارند، اما پس از بررسی‌های بیشتر مشخص شد که نتیجه شکل‌دهی عمدی جمجمه‌های انسان‌های باستانی بوده‌اند. همچنین در فرهنگ‌های مختلف، اعمال تغییرات فیزیکی بر بدن افراد از طریق باندپیچی جمجمه (Cranial Binding) یا تغییرات دیگر، نوعی سنت رایج بوده است.

با وجود نظرات ضد و نقیض، آنچه مسلم است، این است که این مومیایی‌ها همچنان یکی از بحث‌برانگیزترین کشفیات علمی دهه‌ اخیر محسوب می‌شوند. پژوهشگران طرفدار اصالت این مومیایی‌ها بر انجام آزمایش‌های ژنتیکی و باستان‌شناسی بیشتر تأکید دارند، در حالی که منتقدان بر ساختگی بودن آنها اصرار می‌ورزند.
آیا این اجساد متعلق به گونه‌ای ناشناخته از انسان‌ها هستند؟ یا محصول یک فریب هنرمندانه؟ تنها آینده و تحقیقات بیشتر می‌توانند پاسخ این سوال را بدهند.

دانلود

فیلم اصلی

انتهای پیام/

حتی اشتباه هم نیست: وقتی شبه‌علم از اشتباه بودن هم باز می‌ماند